W sierpniu 2013 odeszła moja ukochana Babcia, a niedługo później, po prawie sześciu latach, rozstaliśmy się z Łukaszem. Moja rodzina skurczyła się do osoby Mamy. Ale ja w sumie nie o tym...
Dość ciężko rozstać się w miarę sprawnie, kiedy wszystko, łącznie z mieszkaniem, jest wspólne. Właściwie to prawie jak rozwód. Zajęło nam więc dłuższą chwilę podzielenie rzeczy, znalezienie dwóch mieszkań i najemców na mój niegdysiejszy "Dream House". Jako, że lubię sobie utrudniać życie, nie znalazłam żadnego lokum, które by mi pasowało wystrojem, więc wybrałam... co tu dużo mówić, melinę do kompletnego remontu. A remont trwał i trwał i trwał... tym bardziej, że robiłam go sama, z pomocą kolegów. Na dzień dzisiejszy więc, jestem obeznana w kuciu ścian, tynkowaniu, gładziach, szlifowaniu, docinaniu wykładzin, zrywaniu paneli i boazerii, o malowaniu i składaniu mebli nie wspomnę.
Zaczęłam naiwnie - "po prostu tu pomaluję". Odpadła mi cała ściana... do płyty, z dziesięcioma warstwami farby i całym tynkiem. Później wymyśliłam barek i otwartą kuchnię, więc trzeba było wywalić ścianę, wyrwać futryny. Wspominałam o panelach, boazerii, czy jakkolwiek można nazwać to plastikowe paskudztwo z wczesnych czasów Gomułki. Oderwawszy pierwszy panel, przeżegnałam się nogą przez plecy - na ścianach całej kuchni ukazała mi się mocna, zielona farba olejna. Jak można pokryć olejną? Nie można... trzeba skuć. Łom, młotek, mesel, chłopaki i walimy w ściany przez trzy dni, każdy swoim ulubionym narzędziem. Jeśli położyłam już gładź w pokoju i kuchni, to może machnąć też łazienkę i sufity? Czemu nie, mam czas. Ściany "stoją", więc pora zerwać tę obrzydliwą wykładzinę i po raz kolejny dostać stanu przedzawałowego... A tu niespodzianka - drewno! Brzydkie, umazane na brązowo, ale drewno, a z nim można zrobić wszystko. Uwielbiam szwedzkie domy z podłogami z desek umalowanych na biało! No to jesteśmy w domu. Tak mi się wydawało, dopóki nie dowiedziałam się, że mamy idealnych najemców na nasze stare gniazdko, którzy... wprowadzają się za tydzień. Aaa... AAA!!! Przecież jeszcze nie podłączyli mi internetu, nie umalowałam okien, nie wymieniłam drzwi... Baa ja się nawet nie spakowałam. Wdech, wydech, wdech... nie, nadal panikuję. Meble, muszę kupić meble! I wannę... i więcej mebli.
Ok, jestem, przeprowadziłam się. Ja, kartony, dużo kartonów, walizki, jeszcze trochę kartonów, tak po sufit mniej więcej, Larry i Mruczek, którzy zaczęli się ganiać. Co chwilę coś z hukiem spada na podłogę. Nie mam siły się denerwować, zarywam noc, jedną, drugą. Jestem w 90% rozpakowana.
W tzw międzyczasie o trzeciej w nocy mam kontrolną wizytę złodziei... Rozważam Rottweilera, Amstaff wydaje mi się zbyt mały na tę okazję... Spoko, to tylko prawa Murphyego, czekam, co jeszcze się spieprzy. Odpadł przód od szuflady? Nie dziwi mnie to... O wanna zapchała się na Amen... Nie denerwuję się, a co tam... W Ikei oczywiście nie ma akurat wszystkich mebli, które upatrzyłam sobie do łazienki. Poczekam...
W międzyczasie Larry, którego przytargałam z drugiego końca Polski ma skręt żołądka... po kilku dniach kolejny. Jeżdżę po całym mieście, niby dużym, a w każdej lecznicy odsyłają mnie gdzie indziej, bo nie ma na dyżurze dwóch chirurgów. Zatrzymuje mnie policja, mówię policjantowi, że jak chce wypisać mandat, to może za mną jechać, bo ja nie mam czasu się zatrzymywać, pies wymaga natychmiastowej operacji. Facet widząc owczarka z wenflonem w brzuchu, puszcza nas bez mandatu. Trafiamy do szpitala dla psów, gdzie Larson zostaje zatrzymany na tydzień i natychmiast idzie na stół. Dzwonię co parę godzin, aż w końcu słyszę, że dowiemy się w ciągu kilku najbliższych dni, czy przeżyje. Rozważam naukę obgryzania paznokci... Mam na głowie remont, przeprowadzkę i chorego psa. Coś jeszcze? Nie wiem, na przykład atak obcych? Ah, nie wspomniałam - w weekendy studiuję we Wrocławiu, a w "wolnych chwilach" piszę dwa biznesplany. Ok nie oszukujmy się, ja nie mam "wolnych chwil".
Mijają dwa tygodnie, szefu odzyskuje siły. Jedno zmartwienie mniej, teraz jest już po plastyce żołądka i nic złego się nie wydarzy. Jest Wielka Sobota, po zarwanej nocy wstaję o 14 i wybieram się po blat, zlewozmywak, kołki, lustro (tak, nie mam żadnego lustra...), kosze, deskę do sedesu. Oh, naprawdę już zamknęli sklepy? Nie, nie ma sprawy... właściwie, to wcale mi nie zależało. Kurwa...
Zaraz, Tesco jest do osiemnastej? Pędzę na złamanie karku, udaje mi się kupić pojemniki na karmę dla zwierzaków, kuwetę z łopatką i kaszkę dla niemowląt. Nie mam jeszcze kuchenki, a muszę jakoś przetrwać. Łopatki oczywiście zapomniałam zabrać z domu... szczoteczki do zębów zresztą też. Mam za to seledynowe męskie bokserki CK... Taaak...
W niedzielę nadal się rozpakowuję i idzie mi to coraz wolniej - teraz już sortuję, co mam, układam. Złodzieje jak na razie nie wrócili, jednak nadal gorąco myślę o drugim psie. Uwielbiam Rottki, ale pewna Amstaffka skradła mi serce. Mruczek w czasie tego całego zamieszania postanawia pozwiedzać okolicę. Po kilku godzinach orientuję się, że nie mam w domu kota... Martwię się, bo to dupa, a nie kot. Znajduję pierdołę w piwnicy. Jest teraz bardziej czarny niż biały. Jestem już zmęczona bałaganem. Wynoszę codziennie po dwa wielkie wory śmieci, a wciąż tu i ówdzie pałętają się jakieś rzeczy. Na barku nie mam jeszcze blatu, więc kot zrzuca z niego kolejne szklanki i ... klucze. Jestem zamknięta i nie mam jak wyjść z domu. Odnajduję je dopiero dzień później - w kartonie z porcelaną.
Dziś poniedziałek.. sklepy nadal zamknięte, więc moje kuchenne szafki, które powinny wisieć, smętnie stoją na podłodze. Larry pachnie olejkiem, który rozlał, a następnie się w nim położył. Zaczynam się zastanawiać, jak się nazywam... ale to nic! Jeszcze muszę dociąć wykładzinę w paru miejscach i posprzątać, a jutro wieszanie szafek, pólek na książki, blat i lustro. Nadal nie mam rolet, a przed moim oknem są ławki i fontanna, więc mam swojego rodzaju Big Brothera...
Wiecie, co jest w tym wszystkim najlepsze? Nie do końca wiem, jak to robię, ale mam jeszcze czas na randki :) Miesiąc temu poznałam M. i na razie nic więcej nie powiem, poza tym, że na naszym drugim spotkaniu... malowaliśmy ściany ;)
A... jeszcze jedna rzecz, która może Wam się przydać - remont, wiadomo - dłonie robotnika, zapomnij o paznokciach... Zrobiłam, pierwszy raz, wzmocnienie żelem i hybrydę. Przetrwały bez jednego odprysku.
Za kilka dni, kiedy w miarę ogarnę gniazdko, dodam zdjęcia, ale póki co, moim routerem jest... telefon.
POSH
